tuba

tuba {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż Ia, CMc. tubabie {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'urządzenie do wzmacniania głosu przy porozumiewaniu się na odległość, w kształcie rury z rozszerzonym końcem, wykonane z plastiku lub blachy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tuba reżysera, kapitana statku. Policjant ogłaszał przez tubę komunikat dla przechodniów. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'opakowanie z cienkiej blachy lub giętkiego plastiku w kształcie walca, którego jeden koniec jest spłaszczony i zawinięty lub sklejony, drugi natomiast zakończony jest gwintowaną końcówką z nakrętką; służy do przechowywania substancji{{/stl_7}}{{stl_7}} mających konsystencję kremu lub żelu, a opróżnia się je przez wyciskanie; także: zawartość tego opakowania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tuba pasty, kremu. Wycisnąć farbę z tuby. Zmarnował dwie tuby kleju. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'instrument muzyczny dęty w postaci długiej, wielokrotnie zwiniętej metalowej rury z szeroką, skierowaną ku górze czarą głosową, najniższy spośród instrumentów blaszanych dętych' <łac.> {{/stl_7}}